نظر شما

دارالفنون با آرمان پیشرفت و نوسازی ایران ساخته شد و امروز مدارس مدرن با امکانات پیشرفته، فناوری‌های نوین و نگاه جهانی، ادامه‌دهنده همان مسیری هستند که امیرکبیر یک قرن و نیم پیش آغاز کرد؛ راهی که حالا با قدرت بیشتری به سوی آینده حرکت می‌کند.

از اتوبوس پیاده شدند ، روی سنگ‌فرش‌های قدیمی خیابان ناصرخسرو جایی که تاریخ و زندگی در هم تنیده‌اند گروهی از دانش‌آموزان پرانرژی و کنجکاو درحالی‌که بگو و بخند هایشان در حال و هوای دوره قاجار پرسه وار بود ، وارد مدرسه تاریخی دارالفنون شدند.

مدرسه تاریخی دارالفنون، این بنای باشکوه و نخستین مدرسه مدرن ایران، با آجرهای کهن و حیاط پر از خاطره‌اش، همچنان ایستاده است؛ رئیس مدرسه تاریخی دارالفنون ، با شور و شوق فراوان از میرزاتقی‌خان امیرکبیر گفت، از اولین استادان فرنگ‌رفته، از کلاس‌هایی که روزی صدای شیمی، طب و پزشکی در آن‌ها طنین انداز بود و اینجا دانش‌آموزان با دقت به دیوارها، تابلوها و ابزارهای باقی‌مانده از آن دوران نگاه می‌کردند، چنان که هر چیز برایشان داستانی تازه روایت می‌کرد.

در میان این بازدید، چند نفر از دانش‌آموزان میکروفن به دست گرفتند و با آقای رمضانی رئیس مدرسه تاریخی دارالفنون مصاحبه کردند. سوالاتی از جمله تاریخ مدرسه، شخصیت‌های تأثیرگذار و حتی زندگی روزمره‌ دانش‌آموزان آن زمان و .. فضای مصاحبه ساده اما پر از هیجان احساس می‌شد و این حاصل تلاش دانش آموزان برای پیوند بین دیروز و امروز بود .

بازدید از سرداب تاریخی زیرِ ساختمان دارالفنون بهترین بخش آن بود. سردابی پنهان در دل زمین، با دیوارهایی مرطوب و بوی نم که برای بسیاری از بچه‌ها اولین تجربه‌ دیدن یک سرداب از نزدیک بود و آن‌ها در سکوت و با چشمانی پر از شگفتی، به دل تاریکی رفتند تا روشنایی تاریخ را لمس کنند.

بعد از بازدید و تولید محتوا توی هوای گرم بستنی مثل یک راه نجات بود که بعد از آن، همه در حیاط دارالفنون جمع شدند عکس جمعی را از یاد نبردند ؛ عکسی که لبخند، رفاقت و غرور ملی را هم‌زمان در خود داشت. گوشه‌ای از آن قاب، پر از جوانی و گوشه‌ای دیگر، سایه‌ تاریخ بود.

و ریاست دارالفنون در پایان، نکته‌ای را با بچه‌ها در میان گذاشت که لبخند را بر چهره‌شان نشاند: «هرسال مهرماه، دانش‌آموختگان و فارغ‌التحصیلان دارالفنون، از سراسر ایران و جهان در همین‌جا جمع می‌شوند ، نسل‌های مختلف دور هم، برای زنده نگه‌داشتن یاد روزهای پرامید و پرشورشان در این مدرسه. دارالفنون نه فقط یک ساختمان، بلکه یک میراث زنده است.»