مدرسه ی مبارکه ی دارالفنون، خاستگاه "عشق معلمی"

به گزارش سایت دارالفنون، دوره آموزشی"عشق معلمی"  دانشجو معلمان پردیس زینبیه دانشگاه فرهنگیان تهران به قلب تاریخی تعلیم و تربیت بازگشت و شد گوشه ی کوچکی از یکی از کلاس های درس مدرسه ی مبارکه ی دارالفنون

کلاسی که دانشجو معلمان دعوت پذیرفتند و باحضور پر شور خود ، فضایی پر از صمیمیت را به یادگار گذاشتند.

همه چیز، از قدم زدن در حیاط پر از درخت و سبزه و گل، آواز گنجشگ ها، صدای دلنشین و روح انگیز آب درون حوض و موسیقی دلنواز پخش شده در سرتاسر مدرسه و شمعدانی های روی طاقچه ها شروع شد و طنینِ خوشِ اولین زنگ مدرسه، کلاسِ درس پلکانی، پنجره های چوبیِ کلاس به روی حیاط و با آن منظره ی زیبا، دانشجومعلمان را به حال و هوای دارالفنون برده بود.

هدف از کلاس عشق معلمی برای آن دسته از دانشجویانی که به تازگی به جمع پیوسته بودند، ارائه شد.
محمد مهمدی احمدی، معلم توانای پایه ی ششم و مدرس ضمن خدمت، به ارائه ی گوشه ای از تجربیات خود از روش های تدریس در این روز پرداخت.
سرکار خانم بصیر، معلم با سابقه پایه ی اول، هم در این مسیر همراه دانشجو معلمان اند و تجربیات گوهربار خود ارائه می دهند.
و اما خانم ملک محمدی، دانشجو معلم خوش ذوق، "عشق معلمی" را اینگونه ترسیم می کند:

با کمی توجه به خودمان بتوانیم معلم درونمان را پیدا کنیم...
اینکه بدانیم، به همین سادگی نمی شود ناممان را بگذاریم معلم!
ما هم اگر بخواهیم میتوانیم به معنای واقعی کلمه، معلم باشیم.
دیدیم که امیرکبیر در طی سه سال با چنان دغدغه مندی که داشت، توانست خدماتی ارزنده برای اعتلای تعلیم و تربیت ایران داشته باشد.
حالا ماییم و راهی که او پیش روی ما گذاشته است.
دوستانی که با تاسی به دغدغه های امیر در این مجموعه گردآمده ایم، امید فراوان به معلمان آینده داریم که با استفاده از فرصت های طلایی پیش رویشان ، در رشد و شکوفایی فرزندان این سرزمین همت گمارند.
در مدرسه ی مبارکه ی دارالفنون حضور به هم رسانیدیم تا هر روز با هم عهد ببندیم و هیچگاه این را فراموش نخواهیم کرد که ما یک معلم هستیم.
معلمی که ؛
دغدغه دارد ،
به فکر آبادانی است ،
درد فهمیدن و فهماندن دارد،
مهربان و دلسوز است.
با خشم و بدرفتاری بیگانه است.
توهین را امری بد و ناپسند می داند.
اگر باورکنیم ما و دانش آموزان همه انسان هستیم ، دنیا گلستان میشود.
احترام ، احترام می آورد.
خوش رفتاری ، خوش رفتاری می آورد.
اینها همان عواملی است که باعث میشود جوی صمیمانه و دلسوزانه بین معلم و دانش آموز ایجاد میشود.
همین جو است که دانش آموز را به کلاس و درس و معلم علاقه مند میکند.
می توانیم در کناردانش آموزان خوش باشیم و کنار یکدیگر از یادگیری لذت ببریم.
" باورمان خواستن است."
 

پنجشنبه، چهاردهمین روز ماه آذر سال یک هزار و سیصد و نود و هشت....

جلسات بعدی دارالفنون در راه است.
دارالفنون را باید حس کرد ، فهمید و درک کرد
"حکایت همچنان باقیست."